Kulantaran Émén éléh sora, usulna teu ditarima. Kapaksa amum kana kahayang nu réa. "Sok saha nu sanggup jadi monyét pangheulana?" cék Encu, ngokolotan. Nu séjén ngabaretem ari ditanya kitu mah. "Manéh baé Otik nu pangheulana, nya? Kudu daék da engké pada kagiliran!" cék Encu. "Jadi lah, asal ulah tarik teuing baé ngagelang ceulina, nyeri! Jeung ngagerona kira-kira deuih, bisi uing katorékan, tuluy torék!" "Piraku teu jeung kira-kira atuh uing ogé," cék Encu. "Sok ka dieu!" Otik nyampeurkeun ka deukeut Encu, tuluy dirariung pada ngusapan leungeunna kénca-katuhu. Ceulina pada ngagelang bari bareng diparancahan, raéng! "Nyutnyét, nyutnyét si monyét kamalolé, ngahakan buah kisolé itu tiwu ieu cau pibekeleun luluncatan luluncatan na kiara kiara tujuh ngajajar lusles lusles si monyét pohona poho ka babaturanana........!" Si monyét panonna rada peureum. Tuluy diparancahan deui bari leungeunna diparencétan.
Leng, leng monyét rada katuralengan. Golédag ngagolédag. Gurinjal ngagurinjal. Blug nangkuban, terus rada nyuuh.
"Waaaw!" Encu ngagorowok tarik pisan ditompokeun kana ceuli monyét. Berebet Encu lumpat, ngejat ngajauhan monyét, cara batur-baturna anu geus ngarejat leuwih ti heula. Koréjat monyét hudang, dalugdag-daligdeug panonna beureum, buringas. Luak-lieuk, berebet lumpat tarik pisan ngudag-ngudag musuhna, bari siga satengah teu éling. Kerewek Idan katéwak. Kék ditangkeup. Gurinjal-gurinjal Idan nerÉjél ngalesotkeun manéh tina tangkeupan monyét, anu geus mimiti
pakupis nyakaran dibarung jeung cékrah-cékroh sagala rupa. Idan kadengkék pisan awakna, gebut dibeubeutkeun